عشق

چندیست همه چیز توفیری با گذشته دارد ...

حال دلم توفیری دارد ...خوش هایم ..غم هایم ..زندگی ام..

میگویم که اصلا همه چیزی توفیردارد ..

ترسیدم ..انقدر ترسیدم از دلدادگی که فراری این راه شدم..با خود گفتم که دگر این دل تنها منی و است و برای من ..دگر این دل فقط خودرا میشناسد ...اما ..امدی تمام معادلات را بهم ریختی..

 نگاهت کردم ..نگاهت کردم ..تماشایت کردم ..

فرار کردم ..

میدانستم که داری عجیب بر دل مینشینی ..فرار کردم از دوست داشتنت...فرار کردم از تو ..از خودم ..با دل خود گفتم که خبری نیست ..انقدر گفتم و گفتم که داشت میپذیرفت ...اما همه انچه رشته بودم با صدایت ..اغوشت و آن مهربان دلت ...پنبه شد ..

به خود امدم دیدم در تور عشقت افتاده ام و دگر نای فرارو دل فرار نیست...

نشستم قلبم  را مغزم را گذاشتم و گفتم :ببین رفیق راهی نداری ...نمیشود از زیر نگاها و قلب بی انتها مهربانش فرار کرد ..

مغزنگاهم کردو گفت :دل بستی و قلبت شکست ..حرف مرا قبول نداری از چشمان بنده خدایت بپرس چند شیفت برایت اشک ریخت ..هی نشستی خودت را گول زدی دوستم دارد چشد ؟اگر این هم ؟...اگر دل بستی ..و شدی همان دل شکسته سنگ؟

دستانش را گرفتم :میدانی او توفیری دارد

قلبم سرش را پایین انداخت و لپ هایش گل انداخت و گفت راست می گویید من هم میدانم ..

ان لحظه دیدم که قلبم راسخت ربوده ای..

دگر فکر نکردم ..دگر فرار نکردم ..

به عکست نگاهی کردمو زمزمه کردم ..

تو آن بتی که پرستیدنت خطایی نیست
و گر خطاست مرا از خطا ابایی نیست

دلسپردم و چندیست که زندگی زیباترست ...

پاییزی گذشت برمن بی همتا و بی مانند..

پاییزم بوی تورا میداد..

خوشی هایم ..خنده های از ته دلم بوی تورو میدهد ...

حتی غم هایم بوی دوری تورامی دهد

..بین خودمان بماند تمام تنم بوی تورا می دهد..